متابولیک درمانی

متابولیک درمانی (Metabolic therapy)

متابولیک درمانی (Metabolic therapy) معتقد است که هر فرد الگوی متابولیک مخصوص به خود را دارد که مانند اثر انگشت هویت او را از باقی افراد متمایز می سازد. پزشکانی که در این حوزه مشغول به کارند به مفهومی با عنوان  "تایپ متابولیک" معتقدند که در آن هر فرد تیپ متابولیک خود را دار می باشد. بر همین اساس معتقدند که یک رژیم غذایی و دارویی عمومی برای انسان وجود ندارد.

مکن است که الگوی مصرف پروتئین ها ، کربوهیدرات ها و چربی هایی که برای یک فرد کاملا مطلوب محسوب می شود برای یک فرد با تیپ متابولیک دیگر کاملا مضر باشد.

ریشه های این اندیشه را می توان در حوزه طبهای مکمل و سنتی که به فنوتیپ معتقدند نیز مشاهده کرد، اما اولین کسی که واژه تاپیک متابولیک را بکار گرفت یک دندانپزشک به نام ویلیام دونالد کلی بود. او در دهه 1960 رژیمهایی را بر اساس فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک طراحی کرد و به بیمارن خود پیشنهاد نمود. مستندات تاریخی محکمی از کارهای اولیه کلی در دسترس نیست  اما به نظر می رسد اولین الگوی او صرفا افراد را به دو گروه تقسیم می کرد. او به مرور این الگو را توسعه داد و تیپهای مختلفی را وارد این تقسیم بندی کرد. روش تشخیص تیپ های متابولیک در مکتب او از طریق آزمایش خون محقق می گردید. این کار به مدت ده سال ادمه یافت تا اینکه او به دادگاه احضار شد

کلی در سال 1970 به دلیل تجویز داروهایی که مراحل آزمایشهای بالینی آنها طی نشده بود و مجوز لازم را نداشت محکوم شد. موضوع از این قرار بود که یک فرد مبتلا به سرطان ریه به او مراجعه کرده  و کلی به روال قبلی خود  با استفاده آزمایش خون  تیپ متابولیک او را تعیین کرده بود. به نظر می رسد که بیشترین مراجعه کنندگان به کلی مبتلایان به سرطان بودند. او بر حسب این موضوع رژیم غذایی و داروهایی را برای بیمار تجویز می نماید. من توانستم منبعی پیدا کنم که در آن سرنوشت بیمار را پس از این تجویز مشخص کرده باشد اما به نظر می اید که شکایتی از کلی صورت می گیرد (مشخص نیست که توسط پزشک درمانگر بیمار این شکایت انجام می شود و یا سازمان های نظارتی  اما به هر تقدی او کار خود را ادامه می دهد و تا سالهای 1980 به ارتقاء رژیم تایپ متابولیک ادامه می دهد. مطالعات او توسط شاگردان و دوستانش مانند هارولد جی کریستال و ویلیام ولکات ادامه یافت. این مطالعات با تمرکز بر مبتلایان به بیماری سرطان انجام گرفت و به همین دلیل اکنون متابولیک درمانی را جزء درمانهای جایگزین برای سرطان (alternative cancer treatment) می شناسند.

کلی مبانی نظری کارهای خود در مورد سرطان را مبتنی بر ایده های مکس گرسون (Max Gerson) قرار داد. گرسون یک پزشک آلمانی بود که در جریان جنگ جهانی به آمریکا مهاجرت کرده بود و با توجه به اینکه متخصص اعصاب بود ولی رژیمهای موفقی در حوزه سل و سردردهای میگرنی را معرفی کرده بود. رژیمهای او را با عنوان (Gerson-Sauerbruch-Hermannsdorfer) می شناسیم. مطالعات گرسون در زمینه تسری رژیمهایش به سرطان ادامه نیافت و او در سال 1959 در اثر ذات الریه در گذشت. کلی رامی توان ادامه دهنده اندیشه های گرسون دانست. کلی معتقد بود که سرطان یک بیماری واحد (single disease) و سیستمیک است و به همین دلیل به تنوع این بیماری اعتقادی نداشت. کلی این بیماری را نتیجه کمبود برخی از آنزیمها می دانست.( Green S (20 April 2000). "Nicholas Gonzalez Treatment for Cancer: Gland Extracts, Coffee Enemas, Vitamin Megadoses, and Diets". Quackwatch. Retrieved 28 February 2014.) باید در نظر داشت ویلیام کلی فرزند زمانه خودش بود . او در دورانی زندگی می کرد آنزیمها ترند اصلی مطالعات پزشکی بود.در مورد اهمیت آنزیمها در آن دوران می توان به جایزه نوبل سال 1946 اشاره کرد که به سه محققق با نامهای جیمز ب. سامنر، جان هوارد نورثروپ و وندل مریدیت استنلی رسید، چرا که آنها در ترند زمانه خود که آنزیمها بودند مطالعه می کردند. در فرهنگ مطالعات پزشکی آن دوران گمان می رفت که موضوع آنزیمها می تواند درهای بسته دانش پزشکی را باز کند . من سالهای بین 1926 الا 1946 را دو دهه تسلط پارادایم آنزیمها در حوزه پزشکی می نامم که می توان آنرا عصر آنزیم (Age of Enzyme) دانست. حجم قابل تاملی از مطالعات در این حوزه بود و نشریات مطالعات این حوزه را به خوبی پوشش می دادند. حداقل دو سبک درمانی مشخص نتیجه این دوران می باشند گرسون تراپی، مگاویتامین درمانی و متابولیک تراپی.

درمانهای ویلیام کلی شامل تزریق آنزیم های لوزالمعده ، 50 نوع از ویتامینهای شناخته شده به همراه تجویز مصرف مکملهای معدنی به صورت روزانه ، تجویز منظم شیر گاو ، ماساژ مکرر بدن ، سم زدایی با استفاده تنقیه قهوه (coffee enema) است. (Lerner, Barron H. (15 November 2005). "McQueen's Legacy of Laetrile". New York Times. Retrieved 23 April 2010.) او بعدها دعا و منیپولیشن (دستورزی) را به رژیم درمانی خود اضافه کرد. [3]

یک از دلایل شهرت متابولیسم درمانی سینما بود. در سال 1980 ، استیو مک کوئین ، با یک مورد مزوتلیوما (mesothelioma) پیش رفته که به درمان های رایج پزشکی پاسخ نداده بود به کلی مراجعه می کند.

درمان مک کوئین آغاز می شود اما به دلیل ممانعت قانونی که این کار داشت مجبور می شوند برای درمان به مکزیک مراجعه کنند.  از آنجا که رژیم کلی به مک کوئین در مکزیک اعمال می شد، مانع قانونی خاصی بر روند درمان او اعمال نشد اما بهبود نسبی مک کوئین بازتاب گسترده ای در مطبوعات داشت و حساسیت زیادی را به وجود آورد. هفته نامه مشهور پیپل با عنوان مک کوئین مرد پزشکی کل نگر ("McQueen's Holistic Medicine Man.") بر شهرت متابولیک تراپی و هم چنین حساسیتهای این رشته افزود.

 مک کوئین به پیشنهاد پزشکش تن به یک عمل جراحی برای برداشتن یکی از تودهای خود شد و در حین عمل جان باخت. جامعه پزشکی آمریکا مرگ مک کوئین را متوجه ویلام کلی کردند در صورتی که قبل از مراجعه به کلی متخصصان از درمان مک موئین نا امید شده بودند. و مشخص نبود که آیا درمانهای کلی طول عمر و کیفیت مک کوئین را افزوده بود و یا از آن کم کرده بود. به هر حال شهرت او باعث شد بسیاری از بیمارن به سبک متابولیک درمانی برای درمان سرطان روی بیاورند.

پس از موضوع مک کوئین سازمان پزشکی امریکا حتی  مجوز دندانپزشکی وی را نیز باطل کرد. و کلی در اثر حمله قلبی در 30 ژانویه 2005 در شهر آرکانزاس درگذشت.

امروزه وب سایت مرکز  Memorial Sloan-Kettering Center Center که یکی از قدیمی ترین مراکز مطالعات سرطان می باشد در وبسایت خود به درمان های متابولیک اشاره می کند و آنرا استفاده از رژیمهای سخت به همراه سم زدایی برای پیشگیری و درمان سرطان توصیف کرده است.