خود مراقبتی تدافعی مفهومی است که اولین بار توسط کامران محلوجی و فروزان اکرمی برای تبیین نوعی از خود مراقبتی به کار گرفته شده است.
خودمراقبتی بخشی از زندگی روزانه است که افراد در جهت سلامتی خود ،خانواده, دوستان و آشنایان انجام می دهند تا تندرست بمانند، از سلامت خوب ذهنی وجسمی نگهداری کنند، نیازهای اجتماعی و روانی را برآورده سازند، از بیماری یا حوادث پیشگیری کنند، ناخوشی ها و وضعیت های مزمن را مراقبت کنند و از سلامتشان پس از بیماری حاد یا ترخیص از بیمارستان نگهداری کنند.
Barofsky مراقبت از خود را به 4 دسته تقسیم بندی کرده است:
بطور مثال، مادران مهمترین نقش را در مراقبت از بیماری فرزندانشان دارند. استفاده از داروهای OTC (داروهایی که بدون نسخه پزشک قابل دریافت هستند)، داروهای گیاهی و داروهای خانگی رایجترین روش برخورد در درمان بیماریها در برخی از مطالعات بوده است (تصویر شماره یک را ببینید). با توجه به تعریف خودمراقبتی و انواع آن میتوان گفت میزان آگاهی و توانمندی مردم برای مشارکت در حفظ و ارتقای سلامتی خود، بر انتخاب شیوه درمان توسط آنان تاثیر گذارده و در بستر فرهنگی به گرایش خودمراقبتی آنان جهت میبخشد.
اما در کنار این موضوع یک جریان پزشکی گرایی () در جوامع بشری در حال شکل گیری است که مقاومتهای پزشکی زدگی یا پزشکی زدایی را نیز در مقابل خود تقویت کرده است. در این جریان پزشکی زدایی نوعی از خود مراقبتی شکل می گیرد که حاضر نیست به مناسبات پزشکی مدرن تن در دهد و نوع جریان مع را دنبال می کند. بطور مثال هرچه پزشکی پیچیده تر می شود بخشی از مردم به دنبال درمانهای ساده تر می روند. هرچه پزشکی سعی کند بیماری را با واژگان تخصصی تر تبیین نماید جریان رو به رو سعی کند که مفهوم درمان را با واژگان ساده تر درک نماید، هرچه پزشکی تبیین پیچیده تری از بیماری، بدن و تاثیر دارو بر بدن ارائه می کند بخشی از جامعه به دنبال تعریف ساده تر از این مفاهیم است.
این جریان یا خواسته خود را به دست می اورد و یا آنرا تولید می نماید.
این جریان را گرایش خود مراقبتی تدافعی نامیده اند. این نام گذاری از این باب است که خود مراقبتی تدافعی یک جریان واکنشی در مقابل جریان پیچیده گرایی پزشکی است که در کشور ایران در حال شکل گیری و تکامل است.
درباره این سایت